โครงสร้างของยูวีโมโนเมอร์ที่มีกลิ่นต่างกัน

การแนะนำของอะคริเลตกลุ่มที่สอง เอทิลีนไกลคอลไดอะคริเลต (หมายเลข 15) กับ 2-ไฮดรอกซีเอทิลอะคริเลต (หมายเลข 11) ไม่ได้ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงมากนักแบบแรกแสดงกลิ่นของเห็ด ในขณะที่แบบหลังแสดงกลิ่นของเห็ดและตะไคร่น้ำอย่างไรก็ตาม สำหรับ 1,2-propanediol diacrylate (No. 16) ภายหลังการนำกลุ่ม acryllate ตัวที่ 2 ใน acrylic acid-1-hydroxyisopropyl ester (No. 10) / acrylic Acid-2-Hydroxypropyl ester (No. 12) เจอเรเนียมและกลิ่นก๊าซที่เบากว่าของโมโนเอสเทอร์หายไปในไดสเตอร์ และกลิ่นของกระเทียมและกาวก็ถูกสร้างขึ้นในไดเอสเตอร์

ในบรรดาเอ็น-อัลคิลอะคริเลตสายตรงทั้งหมดนั้น เอทิล อะคริเลต (หมายเลข 2) แสดงขีด จำกัด ของกลิ่นต่ำสุดซึ่งมีเพียง 0.83ng/โพรงด้วยความยาวของโซ่ที่เพิ่มขึ้น ธรณีประตูเพิ่มขึ้นเล็กน้อย และเอ็น-บิวทิลอะคริเลต (หมายเลข 4) ถึง 2.4ng/ช่องอย่างไรก็ตาม กฎข้อนี้ไม่ได้ผลเสมอไป เนื่องจากธรณีประตูของเมทิลอะคริเลต (หมายเลข 1) ที่มีสายโซ่สั้นที่สุดในบรรดาโมโนเมอร์สี่ตัวนั้นสูงที่สุด (11 ng/lair)เมื่อเปรียบเทียบกับโมโนเมอร์อะคริเลตอิ่มตัวที่สอดคล้องกันของพวกมัน เอทิลอะคริเลต (หมายเลข 2) และโพรพิลอะคริเลต (หมายเลข 3), ไวนิลอะคริเลต (หมายเลข 5) และโพรเพนิลอะคริเลต (หมายเลข 6) ที่มีพันธะคู่ที่ไม่อิ่มตัวพบว่าเกณฑ์กลิ่นต่ำกว่า 20 และ 3.5 เท่า .สิ่งนี้บ่งชี้ว่าการแนะนำพันธะคู่ที่ไม่อิ่มตัวในห่วงโซ่คาร์บอนจะช่วยเพิ่มเกณฑ์กลิ่นและลดการรับรู้กลิ่นได้อย่างมากอย่างไรก็ตาม หากพันธะคู่ไม่อิ่มตัวไม่อยู่ที่กลุ่มเทอร์มินัล ผลกระทบก็ไม่ชัดเจนตัวอย่างเช่น เกณฑ์กลิ่นของอะคริลิก แอซิด-3- (z) เพนทีน เอสเทอร์ (หมายเลข 7) มีค่าเพียง (1.3 นาโนกรัม/หลุม)

ในบรรดาอัลคิลอะคริเลตเอสเทอร์ทั้งหมดนั้น 2-เอทิลเฮกซิลอะคริเลต (หมายเลข 13) แสดงขีด จำกัด ของกลิ่นสูงสุดที่ 20ng/รัง ซึ่งสัมพันธ์กับอันตรกิริยาที่อ่อนแอระหว่าง 2-เอทิลเฮกซิลกับตัวรับกลิ่นอันเนื่องมาจากผลการขัดขวาง steric ของ 2-เอทิลเฮกซิลเกณฑ์กลิ่นสูงของ 2-เอทิลเฮกซิลอะคริเลตและการใช้เพื่อเพิ่มความนุ่มนวลและความยืดหยุ่นของการกระจายอะคริลิกเรซินทำให้เหมาะสำหรับใช้เป็นสารเติมแต่งหรือสารทั่วไปในการเคลือบและกาวที่มีกลิ่นต่ำอย่างไรก็ตาม การสัมผัสกับ 2-เอทิลเฮกซิลอะคริเลตเป็นเวลานานอาจนำไปสู่เนื้องอกหรือมะเร็ง และเกณฑ์กลิ่นที่สูงอาจกลายเป็นข้อเสีย เพราะร่างกายมนุษย์จะไม่รับรู้

เกณฑ์กลิ่นของอะคริเลตที่มีไซโคลเพนเทนและไซโคลเฮกเซน (หมายเลข 17 และ 18) ไม่ต่ำกว่าของที่ไม่ใช่ไซโคลอัลคิลที่มีจำนวนอะตอมของคาร์บอนเท่ากันในขณะเดียวกัน เกณฑ์กลิ่นของไซโคลเพนเทนอะคริเลต (หมายเลข 17) สูงกว่าไซโคลเฮกเซนอะคริเลต 30 เท่า (หมายเลข 18)

สำหรับ 2-ไฮดรอกซีเอทิล อะคริเลต (หมายเลข 11) และ 2-ไฮดรอกซี-n-โพรพิล อะคริเลต (หมายเลข 12) การนำไฮดรอกซิลเข้ามาในโครงสร้างช่วยปรับปรุงเกณฑ์กลิ่นอย่างมาก ซึ่งเท่ากับ 178 และ 106 ng/โพรงตามลำดับ ซึ่งทำให้ กลิ่นต่ำมากแนวโน้มเดียวกันนี้สามารถเห็นได้จากความแตกต่างของเกณฑ์กลิ่นระหว่างบิวทิลอะคริเลตวินาที (หมายเลข 8) และ 1-ไฮดรอกซีไอโซโพรพิลอะคริเลต (หมายเลข 10)

ด้วยการแนะนำ SEC บิวทิล เกณฑ์กลิ่นของอะคริเลตลดลงอย่างมีนัยสำคัญเหลือเพียง 0.073ng/โพรง ซึ่งแสดงเกณฑ์กลิ่นที่ต่ำที่สุดในบรรดาอัลคิลอะคริเลต นั่นคือกลิ่นที่แรงที่สุด

ในบรรดา 20 โมโนเมอร์ที่ตรวจวัด พบว่า 2-methoxyphenyl acrylate (No. 19) แสดงขีด จำกัด ของกลิ่นต่ำสุดซึ่งมีเพียง 0.068ng/ถ้ำเกณฑ์กลิ่นของ 2-methoxyphenyl ester ซึ่งใช้กันอย่างแพร่หลายในอุตสาหกรรมอาหารและอุตสาหกรรมรสคือ 0.088ng/ถ้ำสิ่งนี้บ่งชี้ว่าเอสเทอร์สองตัวที่มีโครงสร้าง 2-methoxyphenyl มีบทบาทในตัวรับกลิ่นเดียวกัน 

Patrick Bauer และงานวิจัยของคนอื่นๆ เกี่ยวกับอะคริเลตโมโนเมอร์ 20 ชนิดนี้แสดงให้เห็นว่าโมโนเมอร์สายสั้นส่วนใหญ่มีกลิ่นคล้ายกำมะถัน ก๊าซที่เบากว่า และกระเทียม ในขณะที่โมโนเมอร์สายยาวส่วนใหญ่มีกลิ่นคล้ายกับเห็ด เจอเรเนียม และแครอทโมโนเมอร์อะคริเลตทั้งหมดมีเกณฑ์กลิ่นค่อนข้างต่ำ กล่าวคือ ทุกตัวมีกลิ่นขนาดใหญ่เกณฑ์กลิ่นของ SEC บิวทิลอะคริเลตและ 2-เมทอกซีฟีนิลอะคริเลตอยู่ในระดับต่ำโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ซึ่งแสดงกลิ่นที่แรงที่สุด2-ไฮดรอกซีเอทิลอะคริเลตและ 2-ไฮดรอกซีโพรพิลอะคริเลตมีเกณฑ์กลิ่นสูงสุดและกลิ่นต่ำสุด